Osteoporotische indeukingsfracturen

Wat is een indeukingsfractuur

Een wervelindeuking of indeukingsfractuur kan traumatisch zijn van aard maar kan op hogere leeftijd ook optreden zonder trauma of ongeval in de aanwezigheid van osteoporose.

Door de breuk verliest de wervel een deel van zijn hoogte en kan er ook, bij verschillende indeukingen, uitwendig een afwijking (meer voorovergebogen stand) aanwezig zijn.

De meeste indeukingsfracturen komen voor in de borstwervels (middenrug).

Onderzoeken

Meestal volstaat een RX-opname om de diagnose te stellen. Een CT-scan biedt meer details van de fractuur en kan aanvullend nuttig zijn. Een MRI-scan toont al dan niet genezing van een fractuur.

Behandeling

De behandeling van osteoporotische indeukingsfracturen hangt af van het type patiënt maar ook van de morfologie van de fractuur.

De meeste indeukingsfracturen kunnen conservatief behandeld worden.

Dit houdt in dat er pijnstilling wordt gegeven, eventueel in combinatie met een stabiliserend korset.

Bij blijvende pijnklachten wordt soms een kleine ingreep uitgevoerd: een vertebroplastie.

Hierbij wordt, onder algemene verdoving, via een minimale incisie van enkele millimeter cement in het wervellichaam gespoten. Dit heeft een stabiliserende werking voor de fractuur en geeft ook een verlichting van de pijnklachten. Een houdingsafwijking (het meer voorovergebogen staan), kan hiermee niet behandeld worden, de pijnklachten wel.

Dit type behandeling heeft zijn strikte indicaties, niet alle patiënten of fracturen komen hiervoor in aanmerking (en kunnen dus beterschap verwachten).

Kyfoplastie wordt in onze dienst dienst uitgevoerd.

Complicaties van een vertebroplastie

Zoals iedere chirurgische ingreep zijn er ook bij deze operatietechnieken complicaties mogelijk. Een aantal acties kan de patiënt zelf ondernemen om de klachten te verminderen.

De belangrijkste risico’s

• Reactie op de anesthesie: misselijkheid, hoofdpijn, braken

Actie patiënt: Volg het advies om enkele uren voor de ingreep niet meer te eten/drinken/roken.

Behandeling: medicatie

• Wondinfectie

Actie patiënt: Breng zeker uw arts op de hoogte mocht één of andere infectie aanwezig zijn.

Indien u pijnlijke tanden heeft, gelieve naar de tandarts te gaan vóór u opgenomen wordt.

Behandeling: antibiotica

• Bloedklontervorming

Actie patiënt: Tijdens uw verblijf draagt u antitrombosekousen (TED-kousen), wordt u aangemoedigd om te bewegen en krijgt u inspuitingen enkele weken na de ingreep.

• Bloeding/hematoom/zwelling

Behandeling voor bloeding: Drukverband op de wonde plaatsen, toedienen van bloed.

Bij een inwendige bloeding met symptomen moet de wonde opnieuw opgemaakt worden.

Behandeling voor hematoom: zalf, pijnstillers…

• Pijn

Een goede pijnbestrijding bevordert uw herstel, maakt de kans op complicaties kleiner en kan de ziekenhuisopname verkorten.

Behandeling: pijnstillers, ontstekingsremmers en ijsapplicatie.

Preventie: De verpleegkundigen zullen op regelmatige tijdstippen uw pijn bevragen. Via die bevraging kan u extra pijnstilling krijgen.

• Zenuwbeschadiging

Hoewel tijdens de operatie steeds de grootste zorg wordt besteed aan manipulatie van de zenuwen kan er desondanks toch schade aan de zenuw zijn opgetreden. Dit is meestal een tijdelijk fenomeen en kan zich uiten als gevoelsstoornissen of krachtsverlies in de benen.

.   Cement lekkage

Tijdens de procedure kan cementlekkage optreden naar de bloedvaten toe. Dit geeft bijna nooit problemen. Bij massieve lekkage, wat onwaarschijnlijk is, kunnen zich bloedklonters vormen in de longen (longembolie).

Indien er lekkage is richting de zenuwen kan dit eveneens zenuwbeschadiging geven (zie hierboven). De kans is echter klein.